Brunon Jasieński, "But w butonierce"

Podmiot liryczny utworu jest pewny siebie. Jest w nim pewien rodzaj bezczelności, ponieważ wyobraża sobie, że jest on niezwykły i może wszystko. Szczytem arogancji jest umieszczenie swojego nazwiska w tekście, koło Tetmajera i Staffa.

Wyraźnie widać walkę z tradycją, nikt nie będzie kazał mu robić tego, czego nie chce. Uważa, że jest młody, mądry i wie lepiej, dlatego nosi buta w butonierce. Podmiot liryczny uważa, że jest on najmądrzejszy. Jeżeli ktoś nie nadąża za jego ideologią jest po prostu słaby, a ten pójdzie dalej. Posługuje się tzw. prawem najsilniejszego tak, jak u zwierząt- tylko najlepszy wygra. W tekście autor stosuje wiele barbaryzmów- słowa zapożyczone z obcych krajów: „meeting”, „jour-fice”.

Utwór Brunona Jasieńskiego jest futurystyczny. Dyskutuje z przeszłością, neguje język i jego normy oraz propaguje pewien styl.